Bu yazı Mart 2017 tarihli “Anayasa Dayatmasına HAYIR!” Köz broşüründen alınmıştır.(Sayfa 36-41)
Birinci Kısım:
Emekçi ve Sömürülen Halkların Haklar Bildirgesi
BİRİNCİ BÖLÜM
Madde 1. Rusya bu anayasanın kabulünden itibaren İşçi, Asker ve Köylü Temsilcileri Sovyetlerinin oluşturduğu bir cumhuriyettir. Merkezi ve yerel, tüm güç bu Sovyetlerin elindedir.
Madde 2. Rus Sovyet Cumhuriyeti, özgür ulusların özgür birlikteliği ilkesiyle, ulusal Sovyet cumhuriyetlerinin bir federasyonu olarak kurulur.
İKİNCİ BÖLÜM
Madde 3. Temel amacı insanın insan tarafından sömürülmesini ve toplumun sınıflara ayrılmasını tamamen yok etmek, sömürücüleri acımaksızın ezmek, toplumu sosyalist bir temelde örgütlemek ve sosyalizmin bütün ülkelerde zaferini kazanmak olan Asker, İşçi ve Köylü Temsilcileri Sovyetlerinin Üçüncü Tüm-Rusya Kongresi aynı zamanda şunları da karara bağlar:
a. Bütün toprakların toplumsallaştırılmasının ardından toprakta özel mülkiyet lağvedilmiştir; bütün topraklar halkın tümüne aittir; toprak hiçbir karşılık beklemeden ve eşit toprak kullanım ilkesi ışığında tüm emekçi halka dağıtılacaktır.
b. Bütün ormanlar, maden kaynakları ve ulusal öneme sahip su kaynakları, bütün büyük ve küçükbaş hayvanlar, çiftlik demirbaşları, taşınamaz mülkler ve tarımsal teşebbüsler halkın malıdır.
c. İşçilerin kontrolü ve Yüksek Ekonomik Konsey’e dair Sovyet yasaları, emekçilerin sömürenleri üzerindeki iktidarını güvence altına almak için ve bütün fabrikaların, madenlerin, tren yollarının ve bunun dışındaki üretim ve taşıma araçlarının İşçi ve Köylü Sovyetleri Birliği ne devrinin bir ilk adımı olarak, burada tasdik olunur.
d. Sovyetlerin Üçüncü Kongresi çarlık hükümetleri, toprak sahipleri ve burjuvazi tarafından pazarlık edilmiş bütün kredileri fesheder ve bu hareketi uluslararası bankacılık ve finans kapitale vurulmuş ilk darbe olarak addeder. Aynı zamanda bu Kongre, Sovyet egemenliğinin, işçilerin sermaye düzenine karşı uluslararası ayaklanması nihai zafere ulaşana kadar, bu yol boyunca hızla yükseleceğine dair güvenini tekrar ifade eder.
e. Emekçilerin egemenliğinin güvenceye alınması ve sömürenlerin tekrar başa gelebilmesinin tüm ihtimallerinin ortadan kaldırılması için emekçilerin derhal silahlanması, işçilerin ve köylülerin sosyalist Kızıl Ordusunun kurulması ve varlıklı sınıfların derhal ve tamamıyla silahsızlandırılması burada karara bağlanır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Madde 4. Sovyetlerin Üçüncü Kongresi, insanlığı, dünyayı tarihin en kirli savaşlarıyla kana boyamış olan finans kapitalin ve emperyalizmin boyunduruğundan kurtarmaya kesin kararlıdır. Bu nedenle Sovyetler gizli antlaşmaları ifşa etme, savaşan orduların işçileri ve köylüleri arasında en güçlü kardeşliği örgütleme ve işçiler için demokratik barışı, ne pahasına olursa olsun, devrimci metotlarla, ilhaksız ve tazminatsız, ulusların kendi kaderini özgürce tayini hakkı ilkesi ışığında yerine getirme politikaları arkasında kayıtsız ve şartsız durmaktadır.
Madde 5. Yine aynı hedefleri gözettiğinden, Sovyetlerin Üçüncü Kongresi kendisini, birkaç seçilmiş ulusun sömürenlerinin ceplerini Asya’da, genel olarak kolonilerde ve küçük ülkelerdeki yüz milyonlarca işçinin köleleşmesi pahasına dolduran burjuva medeniyetinin barbar politikasından tamamen ayırmada ısrarcıdır.
Madde 6. Sovyetlerin Üçüncü Kongresi, Halkın Komiserleri Konseyi’nin Finlandiya’nın tam bağımsızlığının ilan edilmesi, İran’dan orduların çekilmesinin sağlanması ve Ermenistan’ın kendi kaderini tayin etmesi konusunda aldığı kararları destekler.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Madde 7. Sovyetlerin Üçüncü Tüm-Rusya Kongresi, şu anda, halkların sömürenleriyle mücadelesi bütün hızıyla devam ederken, sömürenlerin devlet yönetiminin hiçbir kurumunda söz sahibi olmamaları gerektiğini açıklar. Egemenlik, tamamen ve hiçbir ayrıcalık gözetmeksizin emekçilerde ve emekçilerin tam yetkili temsilcilerinde -İşçi, Asker ve Köylülerinin Temsilcileri Sovyetlerinde olmalıdır.
Madde 8. Aynı zamanda, Sovyetlerin Üçüncü Kongresi, Rusya’daki bütün ulusların emekçi sınıfları arasında gerçek anlamda hür ve gönüllü ve bu özelliklerinden dolayı sağlam ve dayanıklı bir birlik yaratmak ister. Bunun için, kendisini yalnızca Rusya’nın Sovyet Cumhuriyetleri federasyonunun temel ilkelerine bağlamakta; ulusların federal hükümette ve diğer federal Sovyet kurumlarında yer alıp almayacaklarını, alacaklarsa hangi koşullarda yer alacaklarını, kendi Sovyetlerinin temsili kongrelerinde bağımsız bir şekilde belirlemelerini, her ulusun kendi işçi ve köylülerine bırakmaktadır.
İkinci Kısım:
Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti Anayasasının Genel Hükümleri
BEŞİNCİ BÖLÜM
Madde 9. Şu anda içinde bulunduğumuz geçiş dönemi için hazırlanan Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyetinin anayasasının ana amacı, güçlü Tüm-Rusya Sovyet hükümeti şekli altında, şehir ve köy proletaryasının ve en fakir köylülüğün diktatörlüğünü kurmaktır. Burjuvaziyi tamamen ezme görüşüyle bu diktatörlük, insanın insan tarafından sömürülmesini yok edecek ve altında ne sınıfların ne de devletin var olacağı sosyalizmi kuracaktır.
Madde 10. Rus Cumhuriyeti, Rusya da yaşayan bütün işçilerin egemenliğinde özgür sosyalist bir toplumdur. Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyetleri Federasyonunda egemenlik şehirlerde ve köylerde kendi Sovyetlerinin çatısı altında birleşmiş bütün işçilerdedir.
Madde 11. Farklı hayat tarzı ve ulusal kompozisyona sahip olan belirli bölgelerin sovyetleri özerk bir bölgesel birlik etrafında birleşebilirler; ve bu birliğin başında, oluşabilecek tüm bölgesel birliklerin başında olacağı gibi, Sovyetlerin bölgesel kongreleri ve bu kongrelerin idari kolları yer alır. Bu özerk bölgesel birlikler, federal bir temelde, Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyetinin bileşen parçaları olurlar.
Madde 12. Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti’nde mutlak egemenlik Sovyetlerin Tüm-Rusya Kongresi tarafından, kongreler arasında ise Tüm-Rusya Merkez Yürütme Komitesi tarafından uygulanır.
Madde 13. İşçilerin vicdani hürriyetlerini güvence altına almak için kilise devletten ve okul kiliseden ayrılmış ve bütün vatandaşların dini ve din karşıtı fikirlerini yayma hürriyeti de güvence altına alınmıştır.
Madde 14. Emekçilerin gerçek anlamda düşünce özgürlüğünü güvence altına almak isteyen Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti basının sermayeye bütün bağımlılığını ortadan kaldırır.Elinde olan bütün teknik ve maddi olanakları, yayınlanacak yeni gazeteler, broşürler, kitaplar ve basınla ilgili diğer bütün materyalleri, proletaryanın ve fakir köylülerin emrine sunar ve bu materyallerin ülkenin içinde engellenmeden dağıtılacağının güvencesini verir.
Madde 15. Emekçi sınıfının gerçek anlamda gösteri yapma özgürlüğünü güvence altına almak isteyen Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti, Sovyet Cumhuriyeti’nin her vatandaşının hür bir şekilde toplantı, gösteri ve miting vb. örgütleme hakkını tanır. Bu eylemlerin toplanabileceği, kamusal gösterilere uygun bütün binaları mobilyası, ısı ve ışık donanımıyla tamamlanmış olarak proletaryanın ve fakir köylülerin emrine sunar.
Madde 16. Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti emekçilerin gerçek anlamda örgütlenme özgürlüğünü güvence altına almak için, mülk sahibi sınıfların ekonomik ve siyasi hükümranlığını sona erdirerek burjuva toplumunda işçileri ve köylüleri örgütlenme ve eylem özgürlüğünden alıkoyan tüm engelleri ortadan kaldırır; işçilere ve en fakir köylülere kendi örgütlerini ve derneklerini oluşturmaları için elinde olan bütün maddi ve lojistik yardımı yapar.
Madde 17. Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti emekçilerin bilgilenme hakkını güvence altına almak için işçilere ve en yoksul köylülere tam, kesintisiz ve bedava eğitim sağlamayı bir hedef olarak önüne koyar.
Madde 18. Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti emeğin, cumhuriyetin bütün vatandaşlarının temel bir sorumluluğu olduğunu açıklar ve şu şiarı kayıt altına alır: Çalışmayana ekmek yok.
Madde 19. Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti işçilerin ve köylülerinin şanlı devriminin kazanımlarını korumak için, sosyalist anavatanın korunmasının tüm vatandaşların sorumluluğunu olduğunu duyurur ve herkes için askerlik hizmeti getirir. Devrimin silahlı korunması gibi onurlu bir görev yalnızca işçilerin payına düşen bir görevdir; işçi olmayanlar orduda başka görevler ifa etmeye zorunludurlar.
Madde 20. Emekçilerin bütün halklarının kardeş olması ilkesiyle hareket eden Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti, Rus Cumhuriyetlerinin sınırları içinde yaşayan, buraya çalışma amacıyla gelmiş, işçi sınıfına ya da başkalarının emeği ile geçinmeyen köylülüğe ait olan bütün yabancıların bir Rus vatandaşıyla aynı siyasi haklara sahip olmasını güvence altına alır; ve bölgesel Sovyetlere bu yukarıda geçen vasıflara sahip yabancıları, hantal formalitelere yer vermeksizin, vatandaşlık işlemlerine tabi tutma yetkisi verir.
Madde 21. Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti, politik ve dini suçlar sebebiyle ülkelerinde zulüm gören yabancı ülke vatandaşlarına iltica hakkı tanır.
Madde 22. Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti bütün vatandaşların haklarının eşitliğini, bu vatandaşların ırkını veya milliyetini gözetmeksizin güvence altına alır; vatandaşları arasında bu temelde üstünlüklerin ve ayrıcalıkların oluşturulmasının veya anlayışla karşılanmasının; veya ulusal azınlıklara karşı herhangi bir baskı uygulanmasının veya eşitlik hakkının kısıtlanmasının, Cumhuriyetin temel yasalarının bir ihlali anlamına geleceğini kayıt altına alır.
Madde 23. İşçi sınıfının bütünsel çıkarlarını gözeten Rus Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti, haklarını ve hürriyetlerini sosyalist devrimine hasar vermek amacıyla kullanan birey ve grupların bu hak ve hürriyetlerini ellerinden alır.
